Home - Vandevelde

Voor hem wél, voor hem zal 't verschrikkelijk wezen, . maar ik denk maar, ziet u, later, later zal hij wel inzien, dat 't niet goedgegaan zou zijn. En, niet waar? hoeveel vreeselijker zou het zijn, als hij, pas als ze getrouwd waren, zou merken dat ze niet genoeg van hem hield (planten leasen).” Ze zweeg weer

Hij kon niet dadelijk wat zeggen. Haar stem was 't vooral die hem aangegrepen had; er was zooveel diepe smart in haar stem, ja soms klonken haar woorden als wanhoopskreten (planten leasen). Toch had ze zacht, bijna toonloos gesproken, zonder alle zucht naar effect. Hij voelde, dat ze heelemaal waar was, dat er geen zweem van aanstellerij, van mooi-doen was in haar

meneer Smit, ik zie 't niet te zwart in., heusch niet! Al zoo menigmaal heb ik op 't punt gestaan om naar u toe te komen om er over te spreken, maar och! (planten leasen). dan zei ik altijd maar weer tegen me zelf: Je ziet 't te donker in, je bent 'n melancholiek mensch, je ziet alles, alles in 't donker

En 's avonds heeft ze 'm heelemaal niet willen zien!....” „Ze had hoofdpijn!....” „Ja, ja,” zei Wouter's moeder met een droevigen glimlach, „ze had hoofdpijn.” Beiden zwegen. Zij ging weer zitten, hij ook—stil, in elkaar gezakt, met z'n handen op z'n knieën. De anders altijd drukke bewegelijke man was als geslagen....

Is De Boom Een Plant?

„Laat haar nu hier komen, meneer Smit, laten we met haar praten.” „Nu? . nou dadelijk?” vroeg hij, opziende tegen de scène. „Ik geloof werkelijk, dat dat 't beste is,” antwoordde zij. Hij ging naar de deur en riep: „Gree!. Gree!” En ze kwam - planten leasen. Ze liep, vriendelijk glimlachend als altijd, naar mevrouw Rubrecht toe

hoe gaat 't u, mevrouw?” Maar eer ze nog 't kleine vrouwtje 'n hand reiken kon, vroeg haar vader, kortaf, 'n beetje bar om zijn weekheid te verbergen: „Je hebt geld geleend aan Wouter?” Ze schrok van die vreemde stem - planten leasen. Ze keerde zich naar hem om. Ze werd bleek. „Ja!

Margreet durfde mevrouw Rubrecht niet aanzien. Zij trok een onverschillig gezicht, liep naar 't raam en keek naar buiten. Toen stond 't vrouwtje op en ging ook 'n paar stappen naar 't raam, zoodat ze achter Margreet stond. Ze steunde op de leuning van een stoel. „Ik heb je nog 's ééns gevraagd, wat ik je nu weer vragen zal; Margreet: houd je wel genoeg van Wouter? Ik geloof, dat je me toen niet goed begrepen hebt.

Luister goed. Houd—je—wel—genoeg—van—Wouter? Is bij hem te zijn wel 't heerlijkste wat er is voor je? Zou je alles wat je verder op de wereld bezit willen missen om hem alleen?. planten leasen. Zou je ellende, verachting, alles, met hem willen dragen? Zou je jezelf vermoorden om hem te redden? . als je kinderen kreeg, zou je ze dan liefhebben omdat 't zijn kinderen waren?

Margreet bleef staan. Ze tuurde aldoor naar buiten, ze verroerde zich niet. Haar vader liepen de tranen in z'n baard. „Zeg, Margreet!” begon de moeder weer, „kan-je nu weer antwoorden zoo als toen?” Langzaam draaide 't meisje zich om - planten leasen. Ze was bleek, geelbleek, en er was een zenuwachtig trekken om haar mond

Van Straalen - Planten, Bomen En Decor Verhuur Voor ...

„eigenlijk geloof ik niet, dat ik.” „Maar Greetje!” riep de vader uit, zich afwendend om zijn aandoening meester te worden, „hoe kom je nu zoo.” „Je gelooft 't niet? - planten leasen. Nee! je weet heel zeker, dat je niet zooveel van 'm houdt,” ging nu moeder Rubrecht voort en haar stem kreeg weer dat onaangenaam scherpe, „je moet 't al dikwijls gevoeld hebben, dat kan toch niet anders!

Waarom dee-je dat niet? Om toch maar geëngageerd te zijn, toch maar uit te gaan?. planten leasen.” „Ik heb er nooit zoo ernstig over gedacht,” zei ze, plotseling uitbarstend in hoog snikken. „Maar 'k zal 't hem nu wel zeggen. Want ik wil 't ook niet langer., ik wil 't niet., ik ben altijd vroolijk geweest en zonder zorg en tegenwoordig zie ik op tegen elken dag!

Hij zet haast nooit 's 'n vroolijk gezicht. Me vrindinnen vragen wat of hij heeft, of hij ziek is. mos panelen. 't Is 'n akelige jongen! ik wil 'm niet hebben (planten leasen). nooit! . nooit! ziedaar!” En ze stampte op den grond en huilde luid en liet zich achterover vallen in een gemakkelijken stoel

Je bent heel oppervlakkig (planten leasen). heel lichtzinnig!.” „'t Is toch niet waar!” huilde 't meisje weer, „ik ben niet lichtzinnig!. Omdat ik nou vroolijk ben en levenslustig! . daar ben ik toch jong voor!. Waarom, zou ik nu al altijd zuur moeten kijken!. En als ik te veel van plezier houd

en van mooie dingen koopen en zoo .... dan komt dat allemaal alleen doordat u me verwend hebt!.... 't Is uw schuld!.... Ik kan nou niet anders meer...., ik kan toch me zelf geen geweld aandoen!....” Smit zweeg en zuchtte. Mevrouw Rubrecht ging naar hem toe, gaf hem 'n hand en zei zacht: „Ik dank u wel voor uw hulp, meneer Smit...., en ik laat 't nu verder aan u over...., spreekt u met haar ....

Wisse Groendecoratie

laat ze Wouter . ja, 't zal 't beste zijn, dat ze hem afschrijft. Want als hij haar weer ziet of spreekt . planten leasen. misschien.” „Goed!. Goed!. zei Smit, „ik zal met haar praten.” Toen ging de moeder weg, zonder zelfs meer om te kijken naar 't meisje dat daar op dien stoel lag

Hij vond zijn moeder alleen aan de gedekte koffietafel, bezig met de koffie.; hij groette haar met 'n zacht vrindelijk „Morgen, moedertje!” en ging op 'n stoel zitten, die ergens tegen den muur stond - planten leasen. Z'n handen in z'n zakken, z'n beenen rechtuitgestoken zat hij daar zwijgend voor zich te turen

„Hoe is 't nou, Wouter, voel je je nog zoo moe? heb je geen hoofdpijn?” „Nee!.” „Mijn goeie arme jongen, mijn jongen, je moet wat doorstaan dezer dagen, . maar je zult je er wel flink onder houden, hè? - kantoorplanten. Je bent immers altijd mijn flinke Wouter geweest!. Beloof je 't me?” „Zeker, moeder, zeker!” zei hij flauw glimlachend

Ze zeurde wat in de kamer rond, keek nog 's in de koffiekan, verzette 'n paar kopjes. „Zeg moeder!” „Wat is 't?” „Dat plan van naar Margreet gaan hebt u toch uit 't hoofd gezet?” Zij gaf geen antwoord. Zij keek den anderen kant op - planten leasen. „Zeg, moeder!.” „Waarom, Wouter?” „Waarom?

Verhuur

wel omdat dat toch niet kan! . maar, . God! moeder! wat is er? . u bent er toch niet al heen geweest?. Hebt u haar gesproken? Wat zei ze? Moeder! zeg! . hebt u 't toch willen afmaken? - planten leasen.” Hij was opgestaan, hij beefde, zijn stem was heesch. „Wouter! Wouter! In Godsnaam, wees nou bedaard!

Ja, ik ben er geweest en ik heb een eind gemaakt aan wat alleen op je ongeluk uit kon loopen! Ik weet, dat ik er goed aan gedaan heb! - planten leasen. Ze zal je schrijven!. planten leasen.” Hij luisterde niet meer. Hij viel weer neer op zijn stoel. Hij greep met z'n rechterhand naar z'n hoofd, wreef zich over z'n kort geknipt haar met onbewust gebaar, als een krankzinnige